Afbrotafræði er undirgrein félagsfræði en tengist einnig fræðigreinum á borð við sálfræði, lögfræði, hagfræði og náttúruvísindum. Í faginu er greint á milli afbrotafræði og svokallaðrar sakfræði þar sem sú fyrrnefnda rannsakar tilurð refsilaga, umfang afbrota, útbreiðslu þeirra og afleiðingar en sakfræðin fjallar fremur um meðferð og afgreiðslu refsimála í stjórnkerfinu.
Afbrotafræðingar fjalla því fyrst og fremst um tíðni og eðli afbrota en sakfræðingar við réttarvörslukerfið sjálft, svo sem hlutverk lögreglu, dómstóla og fangelsa. Mikil áhersla er lögð á aðferðafræði, refsilögin og fræðilegar kenningar um afbrot og samfélag.
Afbrotafræðingar sérhæfa sig á tilteknum sviðum og geta verkefnin verið nokkuð ólík eftir vinnustöðum, til dæmis eftir því hvort unnið er innan réttarvörslukerfisins eða við rannsóknir og fræðimennsku.
Erlendis starfa afbrotafræðingar hjá lögreglu- eða fangelsismálayfirvöldum, í tengslum við hjálparmiðstöðvar eða við tiltekin afmörkuð verkefni, svo sem að draga úr afbrotum meðal ungs fólks eða fyrirbyggja frekari afbrotahegðun að afplánun lokinni. Einnig getur starfssviðið tengst heilbrigðis- og umönnunarþjónustu líkt og sálgæslu eða fíknivanda.
Afbrotafræðingar vinna hvort tveggja hjá hinu opinbera og einkaaðilum. Oftast er í unnið í samvinnu við aðrar starfsstéttir á borð við félagsráðgjafa, lögfræðinga eða félagsfræðinga.